Ιστορικό Σημείωμα για τη Γερακαρου 24/12/2005 Στο DVD που παρακολουθείτε απεικονίζεται η περιοχή Γερακαρούς Δήμου Κορώνειας που περιλαμβάνεται ανατολικά μετάξύ του χωριού Λαγκαδίκια, δυτικά του χωριού Βασιλούδι, βόρεια εκτείνεται η λίμνη Κορώνεια ή Αγίου Βασιλείου ή Λαγκαδά και προς νότο τα χωριά Σαρακήνα και Αρδαμέρι.
Ο Δήμος Κορώνειας έχει και τα ονόματα Ντογαντζή, Γερακαρού και Βαβυλώνα. Είναι κτισμένη, σε έκταση 600 στρεμμάτων, παράπλευρα στην Εθνική Οδό Θεσσαλονίκης - Καβάλας και στο ύψος του 34ου χιλιομέτρου. Το υψόμετρό της από την επιφάνεια της θάλασσας είναι 128 μέτρα. Η καλλιεργούμενη έκταση γης μαζί με τη δασική είναι συνολικά γύρω στις (10.000) δέκα χιλιάδες στρέμματα. Ντογάν, τουρκιστί θα πει γεράκι και γεράκια υπήρχαν ανέκαθεν στον τόπο μας και από τα άγρια αυτά πουλιά πήρε την ονομασία της από παλιά η κωμόπολή μας. Παραπλήσια ονομασία έχουν και πολλά άλλα χωριά της πατρίδας μας επειδή έχουν γεράκια στις περιοχές τους.
Η ζωντανή παράδοση λέει ότι ο Απόστολος των Εθνών Παύλος οτο ταξίδι του προς Φιλίππους Καβάλας σταμάτησε στη Γερακαρού και μας άψησε την εξής περιγραφή - μαρτυρία: «Το χωρίον διασχίζεται ηπό χείμαρρο που αναβλύζει από την τοποθεσία Ζερβενίκια, κοντά στο χωριό Αδραμέρι και στις δύο πλευρές του υπάρχουν πυκνές δενδροστοιχίες πλατάνων»
Το πολυθέσιο διώροφο Δημοτικό Σχολείο Γερακαρούς πρωτοχτίστηκε το έτος 1932. Εδώ έμαθαν τα πρώτα εγκύκλια γράμματά τους πολλές γενιές Γερακαριωτών. Ποιος δεν θυμάται το δάσκαλο τον κύριο Τόκα, την κυρία Καίτη, την κυρία Νίνα, τον κύριο Μωραΐτη, την κυρία Αφροδίτη, τον κύριο Τσαγκαλίδη. Αναφέραμε τους πιο γνωστούς από τους πολλούς και διάφορους που υπηρέτησαν στο χωριό. Το σχολείο γκρεμίστηκε στο μεγάλο σεισμό του 1978 και αναπαλαιώθηκε και πάλι το 2002. Στο μεσοδιάστημα, οι ανάγκες σε διδακτήριο καλύφθηκαν από προκατασκευαομένη κατασκευή αντισεισμικής δόμησης. Από το 1975 και μετά λειτουργεί και Νηπιαγωγείο. Στο προκατασκευασμένο αντισεισμικό Δημοτικό Σχολείο το έτος 1979 που ήταν αφιερωμένο στο παιδί λειτούργησε υπό την επιμέλεια του κ. Δημήτρη Καραφουλίδη και της συζύγου του Σοφίας κάθε Πέμπτη βράδυ επί τρίωρο χοροδιδασκαλείο στο οποίο διδάχθηκαν βασικοί παραδοσιακοί ποντιακοί χοροί σε μαθητές Δημοτικού Σχολείου και Γυμνασίου της Γερακαρούς και του Βασιλουδίου. Φυσικά, η όλη προσπάθεια τελούσε υπό την έγκριση της Δημοτικής Επιθεώρησης Λαγκαδά και τη συμπαράσταση του Διευθυντή του Σχολείου, Βασίλη Τσιτσόπουλου.
Το χοροδιδασκαλείο έδωσε δύο πολυμελή χορευτικά συγκροτήματα και ένα χορωδιακό με τα οποία κυρίως κάναμε μία τηλεοπτική εκπομπή με θέμα τον ποντιακό παραδοσιακό γάμο από το κανάλι της ΥΕΝΕΔ τον Νοέμβρη του 1979 με τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Νέστορα Μάτσα «Από το περιβόλι του λαού μας» και μια άλλη από το ραδιοφωνικό κανάλι της Πανελλήνιας 'Ενωσης Ποντιακών Σωματείων, «Ποντιακή Ηχώ» με συνεργάτη τον κ. Στάθη Ευσταθιάδη λαογράφο - συγγραφέα.
Στην ενορία Αγίου Γεωργίου Γερακαρούς λειτουργούν δύο Ιεροί Κοιμητηριακοί Ναοί, ο ένας είναι αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο και ανηγέρθη το 1400 μ.Χ. και ο άλλος στο γεννέσιο της Θεοτόκου και ανηγέρθη το έτος 1947. Και οι δύο μαζί καταλαμβάνουν μία έκταση 17 στρεμμάτων. Ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου είναι δωρεά του τοπάρχη του Ντογαντζή ΜΠΕΚΙΡ ΜΠΕΗ, ο οποίος είχε το κονάκι του (κατοικία) στο σημερινό τσιφλίκι. Η δωρεά έγινε χάριν των τότε λιγοστών ντόπιων κατοίκων Ορθοδόξων Χριστιανών, αλλά και διότι ο Μπέης και οι Τούρκοι γενικώς φοβούνταν και σέβονταν τον θαυματουργό Άγιο. Ο Μπέης ήθελε την εκκλησία κοντά στην κατοικία του. Όταν πήγαν να τη θεμελιώσουν και να τη χτίσουν, η εικόνα έφυγε από το κονάκι του και πήγε στο σημείο που είναι σήμερα χτισμένος ο Ιερός Ναός του προστάτη της κωμόπολής μας. Δεν έγινε το άνομο θέλημα του ΜΠΕΚΙΡ ΜΠΕΗ. Ο Αη-Γιώργης υπάγονταν από το 1400 μ.Χ. οπότε χτίστηκε μέχρι και το 1938 σιην Επισκοπή Αρδαμερίου, η οποία σήμερα δεν υπάρχει. Στο παραδεισένιο δάσος της Γερακαρούς υπάρχουν τα ακόλουθα παρεκκλήσια τα οποία υπάγονται στην ενορία του Αγίου Γεωργίου Γερακαρούς:1) Αγίου Δημητρίου με συντηρητή τον Κωτσιούλη Τσιτιρίδη2) Αγίων Πέτρου και Παύλου με κτήτορα τον Νικόλα Χαραλαμπίδη3) Αγίας Σοφίας με κτήτορα την Ευδοξία Καραφουλίδου4) Αγίων Γεωργίου και Ραφαήλ με κτήτορα τον Ιωάννη Παπαδόπουλο (Εφέ).
Στην ενορία μας λειτούργησαν ρι εξής ιερωμένοι: ο Ιερομόναχος Δημήτριος ο Αγιορείτης, ο παπα-Ηρακλής Τιτόπουλος, ο παπα-Θανάσης Μαρκόπουλος και ο σημερινός Σεβαστιανός Χατζάκης.
Στο περίβολο των δύο (2) Ιερών Ναών είναι ανηγερμένο το Ηρώο πατριωτών Ηρώων και Μαρτύρων της Ελευθερίας της πατρίδας, οι οποίοι έπεσαν αγωνιζόμενοι κατά τη διάρκεια των εξής πολέμων: 1) των Βαλκανικών Πολέμων 1912 - 1913 με ευτυχή κατάληξη την απελευθέρωση του Βορειοελλαδικού χώρου και 2) της Μικρασιατικής Εκστρατείας της λεγάμενης Μικρασιατικής Καταστροφής με μοιραία κατάληξη την ανυπολόγιστη ζημιά για το Εθνος και την πατρίδα. Ακόμη, πρέπει να θυμηθούμε και στο σπάνιο, τραγικό γεγονός, όταν το 1945 το ποτάμι κατέβασε μεγάλους όγκους θολών και ορμητικών νερών που με άγριο βουητό παραούροντας δενδρύλλια, κλαδιά και ζώα και αφού καβάλησε τη γέφυρα, τη διπλανή από τον Αγιώργη, ξεχύθηκε στον κάμπο του χωριού μας και κατέστρεψε όλα τα ώριμα για θερισμό σιτάρια των κατοίκων. Όλα τα χωράφια τυλίχτηκαν στα λασπόνερα. Πάνω στα ξαπλωμένα σιτάρια συναντούσε κανείς κουλουριασμένα φίδια σε κάθε πέντε δέκα μέτρα. Φρίκη. Χαμός. Όλος ο κάμπος από το γήπεδο μέχρι τα αποξηράματα ήταν βουτηγμένος στα λασπόνερα. Ήταν καταραμένη εκείνη η χρονιά. Όλοι οι παλιοί κάτοικοι τη θυμούνται.
Οι ηλικιωμένοι συμπατριώτες μας θυμούνται ακόμη με συγκίνηση το αξέχαστο τρενάκι που ξεκινούσε από το Σταυρό και τερμάτιζε στο Περιβολάκι Λαγκαδά. Εξυπηρετούσε συγκοινωνιακά τα χωριά Ρεντίνα - Μόδη - Παζαρούδα - Νέα Απολλωνία - Περιστερώνα - Στίβο - Νικομηδινό - Λαγκαδίκια - Γερακαρού - Βασιλούδι - Άγιο Βασίλειο - Καβαλάρι και Περιβολάκι. Κάθε μέρα το απόγευμα γύρω στις 4 η ώρα κάποιοι Γερακαριώτες περίμεναν το τρενάκι κοντά στο σημερινό γήπεδο γιατί κάπου εκεί έκανε την υποχρεωτική στάση. Περίμεναν για να αγοράσουν ο καθένας την εφημερίδα του από τον πολύ γνωστό στην περιοχή των χωριών μας εφημεριδοπώλη ΛΑΛΑ. Έφερνε πάντα και πουλούσε τις εξής εφημερίδες: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΟΡΡΑ ΦΩΣ ΒΗΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Το περιβόητο τρενάκι, η παρηγοριά των κατοίκων της Γερακαρούς και όλων των χωριών που εξυπηρετούσε, όπως προαναφέραμε, είχε μοιραίο τέλος. Το 1944, με τη φυγή των Γερμανών Ναζί κατακτητών οι γέφυρες του τρένου ανατινάχτηκαν, οι δε σιδηροδρομικές γραμμές ξηλώθηκαν και το πολύτιμο αυτό μέσο μεταφοράς και επικοινωνίας έπαφε να υπάρχει.0 ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΡΟΝΤΙΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 2005
